۱۳۹۱ آذر ۳, جمعه

مردان تهی – سروده ی تی اس الیوت – برنده جایزه ی نوبل ادبیات در سال 1948 – برگردان آزاد فرید تربتی – 2/9/1391



 

ما مردان تهی
ما مردان پوشالی
تکیه داده بر هم
سرهامان
انباشته از کاه

افسوس
چون نجوا می کنیم
با یکدیگر
صدای خشکمان
آرام و  بی معنا
چون صدای وزش باد
در میان  علفهای خشک

چون صدای پای
موشهای صحرایی
بر خرده شیشه ها
در سردابی خشک

هیبتی  بی شکل
سایه ای بی رنگ
نیرویی افلیج
شکلکی بی حرکت

آنان که
با نگاهی مستقیم
پا در سرزمین دیگر پادشاه مرگ نهاده اند
ما را به یاد می آورند
نه چون گمگشتگان
نه چون ارواح خشمگین
بل
چون مردان تهی
مردان پوشالی


T S Eliot
The Hollow Men

We are the hollow men
We are the stuffed men
Leaning together
Headpiece filled with straw. Alas!
Our dried voices, when
We whisper together
Are quiet and meaningless
As wind in dry grass
Or rats' feet over broken glass
In our dry cellar

Shape without form, shade without colour,
Paralysed force, gesture without motion;

Those who have crossed
With direct eyes, to death's other Kingdom
Remember us -- if at all -- not as lost
Violent souls, but only
As the hollow men
The stuffed men.

۱ نظر:

Free counter and web stats