هيچ چيز طلايي پاينده نيست – 4/12/1389 - برگردان آزاد از شعر رابرت فراست

اولين برگ طبيعت زرد بود

زرد و براق و درخشان چون طلا

سبز شد، روييد و خشكيد و بمرد

اولين گل در طبيعت غنچه بود

باز شد، زيبا شد و رويش شكفت

باد آمد، شد پريشان، غصه خورد

اولين باغ جهان پرديس بود

مهد آزادي و شادي، غرق گل

زود پژمرد و  پلاسيد و فسرد

اولين روز جهان نوروز بود

روز خلقت، روز هستي، روز نو

شب رسيد و روز را با خود ببرد

هيچ چيزي در جهان دائم نبود

مال و جاه و نام و اقليم و سراي

مهر اين دنيا ز دل بايد سترد 

Nothing gold can stay

Robert Frost

Nature's first green is gold,
Her hardest hue to hold.
Her early leaf's a flower;
But only so an hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.