باران - 1/ 5 /1389

دوست عزيزم آقاي كامبيز منوچهريان، شعر باران اثر  ادوارد توماس را از انگليسي به دو سبك كلاسيك و نو به فارسي برگردانيده كه بسيار ترجمه زيبايي هم بود. من هم از آن شعر الهام گرفتم و ترجمه  آزاد ديگري از آن انجام دادم كه در زير مي آيد. البته ترجمه ي من آزاد تر از ترجمه ي آقاي منوچهريان است. ترجمه آقاي منوچهريان در سايت خودشان هست كه آدرسش را در همين صفحه مي توانيد پيدا كنيد ( پيوند به ساير وبلاگ ها).

اصل شعر انگليسي را هم در انتها آورده ام.

نيست اينجا هيچ،  تنها بارش تند شبانه

باز هم در نيمه شب، باران تند وحشيانه

كلبه ي محزون من آزرده از رگبار باران 

مي زند رگبار بر هر آجرش صد تازيانه

يادآوردم ز وقت رحلت از اين دار فاني

نيست ديگر فرصت ابراز شكر صادقانه

آب باران شست اندام مرا پاك و مطهّر 

پاك تر از روز اول كآمدم در اين زمانه

 پيكر هر مرده اي گر شسته شد با آب باران

مي خورد از ميوه هاي باغ جنت شادمانه 

دور باد از پيكر معشوقه ام آن آب باران

دور باد از روح او رفتن به خواب جاودانه

مي رود امشب بسوي آسمان معشوقه ي من

بي تقلايي، چو  ني ها  در مسير  رودخانه

شست باران جاي پاي عشقهاي كهنه ي من

شاخه هاي خشك عشقم  شد اسير موريانه

شست باران ياد هر معشوقه اي از خاطر من

رفت از خاطر همه، جز ياد مرگ عاشقانه

اصل هر عشقي اگر  بنياد شد بر حيّ كامل

هيچ طوفاني نلرزاند ز پي اركان خانه

Rain , by Edward Thomas

Rain, midnight rain, nothing but the wild rain
On this bleak hut, and solitude, and me

Remembering again that I shall die

And neither hear the rain nor give it thanks
For washing me cleaner than I have been
Since I was born into this solitude

Blessed are the dead that the rain rains upon:
But here I pray that none whom once I loved
Is dying tonight or lying still awake
Solitary, listening to the rain,
Either in pain or thus in sympathy
Helpless among the living and the dead,

Like a cold water among broken reeds,

Myriads of broken reeds all still and stiff,
Like me who have no love which this wild rain
Has not dissolved except the love of death,
If love it be for what is perfect and
Cannot, the tempest tells me, 
disappoint