۱۳۹۰ اسفند ۱۹, جمعه

بشنو صدای نَقلِ نقّال را – سروده ي ويليام بليك – برگردان فريد تربتي – 16 اسفند 1390


بشنو
صدای نَقلِ نقّال را

او كه مي خواند
 سرگذشت ما را
و مي بيند
سرنوشت ما را
و مي داند
درگذشت ما را

 او كه با گوش هوش
كلام مقدّس را شنيده
و در بيشه ي روزگاران
سِيْرِ آن كلام را ديده

كلامي كه
فرياد مي زند
روح خفته را
و مي بارد
در دل شب
اشك نهفته را

شايدكه
آسمان پر ستاره
باز به فرمان كلام درآيد
و نورِ رفته
بار ديگر
از دِلِ ظَلام در آيد

آه
اي زمين
اي زمين
دوباره برخيز
از بستر نمناك سبزه ها

اينك، تيغِ روز
 پرده ي تاريكي را دريده
و نور پيروز
پهنه ي گيتي را درنورديده

اي زمين نمناك
اي سرزمين غمناك
از چه رو، با ما سرگراني؟
و  روي از ما مي گرداني؟
آيا تنها تا رسيدن مغرب، در اَماني؟


HEAR THE VOICE OF THE BARD
by: William Blake (1757-1827)

HEAR the voice of the Bard,
Who present, past, and future, sees;
Whose ears have heard
The Holy Word
That walk'd among the ancient trees;
 
Calling the lapsèd soul,
And weeping in the evening dew;
That might control
The starry pole,
And fallen, fallen light renew!
 
'O Earth, O Earth, return!
Arise from out the dewy grass!
Night is worn,
And the morn
Rises from the slumbrous mass.
 
'Turn away no more;
Why wilt thou turn away?
The starry floor,
The watery shore,
Is given thee till the break of day.'

۱ نظر:

  1. You have the invisible message and the uniqueness of the style in order to reach the same effect in the target language as it is in the source. MT

    پاسخحذف

Free counter and web stats