شعر بيمار 88/7/14

اي دكتر اشعار،  شعرم شده بيمار

دردم تو دوا كن ،  ذهنم شده بيعار

 

پژمرده وبي حوصله،  از جاي نجنبد

محتاج مداواي پزشكست و پرستار

 

از اول ديروز، كه يك شعر خفن گفت

خوابيده، و وبلاگ عزيزم شده بيكار

 

مردم همه در كار كليكند به وبلاگ

اما نبود  شعر  جديدي  ته  انبار

 

انبار شده واژه و صد واژه به ذهنم

صد ايده ی خشكيده، ته ذهن، تلمبار

 

انگار كه سيل آمده در كارگه فكر

توليدي اشعار جديدم شده نمدار

 

احساس خشن از دل اين سينه بجوشد

احساس لطيفم ز زُمُختي شده چون خار

 

دكتر، بده داروي شفا بخش گياهي

تا بلكه شوم شاعر شوريده چو عطار

 

گر بار دگر ذهن من از جاي بجنبد

اينبار  شوم،  شاعر آزاده  و  بيدار

 

هرگز  نگذارم،  عَلَم  شعر  بيافتد

يا  شعر  پلاسيده  بَرَد  رونق  بازار

 

در دست من اين كهنه قلم، زير عَلَم شد

اين شعر قشنگم شده در كار، عَلَمدار