پیری - 30/4/1391

پیری از راه رسیده است و به من می نگرد

مثل دشمن که به سرباز وطن می نگرد

لشگر عشق ببستست بر او راه، ولی

خودمانیم، عجب زشت  و خفن می نگرد

برگزیده از کتاب «کهنسالنامه» شیخ فریدالدین

فراموشی - 28/4/1391

سخنی گفتی و من حرف شما یادم نیست

حرف حق بود  و  یا  باد  هوا، یادم نیست

گفتی ای آدم بیچاره تو کی پیر شدی؟

گفتم ای بانوی زیبا، به خدا یادم نیست

تقدیم به خداوند به خاطر باران امروز - 26/4/1391

باز باران آمد و احساس من بيدار شد

قطره اي بر صورتم لغزيد و با من يار شد

شد همان حس قديمي، زنده در رگهاي من

روز غُصّه تيره گشت و روزگارش تار شد

هواي آلوده - 22/9/1389 - تهران

اين توده ي آلوده ي بر شهر شما چيست؟

جز دود و سياهي به سر شهر شما نيست

جز باد سليمان كه تواند مددي كرد؟

پس صاحب آن باد و مددكار هوا كيست؟

قلم، مست در دست – 12/8/1389

دوست دوران كودكي ام،  شهريار عزيز، برايم شعري نوشته بود و مرا مورد الطاف خود قرار داده بود. بلافاصله پس از خواندن شعر شهريار اين دو بيتي برذهنم جاري شد.

اين دو بيتي را به شهريار نازنين تقديم مي كنم.

شهريارا  شعر شيرين شما بر دل نشست

اشك راه ديدن اشعار تان  بر من ببست

خوا ستم شعري نويسم  تا نمايم مدح تو

ناگهان ديدم قلم را مست در آغوش دست

زايش ابر – 14/5/1389

صداي غُرّشي از راه دور مي آيد

بگفت دايه ي باران، كه ابر مي زايد

دعا كنيد سلامت رسد به ما باران

دعاي خالص و ذكر شبانه مي بايد

دنبال يار - 30/4/1389

هر لحظه ي عمر من به ياد تو گذشت

هر  ثانيه، اين ديده به دنبال تو گشت

با چشم دل و ديده به راه افتاديم

دنبال تو در كوه و كمر، درّه و دشت

غم - 29/4/1389

آن روز كه از كار جهان غم زده بودم

افسرده و در مانده و ماتم زده بودم

فرياد زدم صاحب ميخانه كجا يي

نظم فلك و ميكده بر هم زده بودم

فرياد - 28/4 1389

فرياد مي زدم، تو  به فرياد آمدي

گفتم بيا به سويم و چون باد آمدي

گفتم ببر مرا  و  تو لبخند مي زدي

از ياد، غم برفت، چو در ياد آمدي

نگاه عاشقانه - 24/4/1389

 سياهِ تيره ي شب را سپيد مي بينم

بدي و زشتي و غم، نا پديد مي بينم

ز چشم دل به جهان، عاشقانه مي نگرم

به چشمِ ديده، جهاني جديد مي بينم

 

دايره ي بسته 12/4/89

معشوق به ميخانه و در خانه بگردي؟

دنبال خم كوچه كه در خانه نگردي

 

از دايره بيرون شو و بگريز ز مركز

در دايره ي بسته ي پرگار چه گردي؟

 

بد و نيك - 30/2/89

اسرار جهان نگفته اي بر من و ليك

آگاه  نموده اي  مرا، از  بد و  نيك

من نيك گزيده ام ترا در دو جهان

در مُلك دلم نبوده كس، با تو شريك

هوا - 30/2/89

انگار كه سقف آسمان كوتاه است

چسبيده به سقف خانه ي من، ماه است

اوضاع جهان، بسته دگر راه نفس

انگار هوا نيست، به جايش آه است

چشمِ تشنه – 15/1/1389

ديشب فسرده بودم و حا لم خراب بود

چشمم نداشت اشكي و محتاج آب بود

چشمم دويد تا لب چشمه، ولي چه سود

روياي چشم تشنه ي من هم  سراب بود

شادي – 14/1/1389

شادي، طنين بانگ اذان از وجود ماست

ابرازِ  يك سپاس به ايزد، ز  بودِ ماست

شادي، بيان شكر به درگاه ايزد است

شاديِ او ز شادي ما هم به سود ماست  

رقص درختان در باد – 13 /1389/1

روز سيزده بدر، از پشت پنجره به حياط خانه خودمان مي نگريستم. باد به ميان درختان افتاده بود و شاخه هاي درختان به شكل زيبايي به رقص درآمده بودند. سعي كردم با دوربين عكاسي آن لحظه را ثبت كنم ولي موفق نشدم و دوربين فقط يك لحظه را ثبت مي كرد. به جاي عكس آن منظره زيبا، شعري را كه در باره آن لحظه رويايي گفتم در اينجا مي گذارم. يكي از عكس هايي را هم كه گرفتم مي گذارم، هرچند كه رقص درختان را نشان نمي دهد.

مست از جاذبه ي رقص درختان در باد

داده ام دولت و سرمايه ي غمها  برباد

كاش اين حال به رگهاي زمان جاري بود

كاش اين لحظه ز زندان زمان شد آزاد

باران بهاري - 8/1/89

در غم يار زمستاني چه مي گويد بهار؟

در هواي سردِ باراني چه مي جويد بهار؟

چهره ي پيرِ زمينِ ما اگر خشكيده است

سرزمين باستاني را چه مي شويد بهار؟

خواب در خواب - 15/10/88

در دل خواب، چه بي وزن و سبكبال شدم

پر زدم تا خودِ ابر، سست و بي حال شدم

سر نهادم به برِ بالش و در خواب شدم

 خواب ديدم كه چه بي وزن و سبكبال شدم

باغ آرزو - 88/10/11

آرزوها، به  دلِ  باغِ  دلم  مي كارم

اندكي آب ز درياچه ي ايمان دارم

آبِ  امّيد  بپا شم  به  سرِ  باغِ  دلم

ميوه ي عشق، به پاداشِ وفا بردارم

 

خوش آمد 27/9/88

آمده اي بسوي من، مرغ چمن خوش آمدي

ديرگَهي  نبوده اي، سوي وطن خوش آمدي

بال و پَرَت شكسته اي، از غمِ دل چه خسته اي

از دل ما نرفته اي، مرغك من خوش آمدي