۱۳۸۸ آذر ۲۸, شنبه

خوش آمد 27/9/88



آمده اي بسوي من، مرغ چمن خوش آمدي

ديرگَهي  نبوده اي، سوي وطن خوش آمدي

بال و پَرَت شكسته اي، از غمِ دل چه خسته اي

از دل ما نرفته اي، مرغك من خوش آمدي

 

نوع شعر:

۴ نظر:

  1. ناشناس۲۸ آذر ۱۳۸۸ ساعت ۱۱:۱۹

    سلام بر سعدی زمان.
    با شعر زیبا و لطیف خوش آمدی خوش آمدید.
    عکس فوق العاده زیبا است که زیبایی شعرتان را دو چندان میکند.
    وقتی شعر و عکس را دیدم مدتی قدرت حرکت نداشتم.
    چقدر با احساس این قطعه را گفتید . تمام احساسات لطیف و شیرینتان در اشعارتان کاملا هویدا و قابل لمس است.
    واقعا حظ بردم.متشکرم و خسته نباشید.
    پروردگار مهربان نگهبانتان باد.

    پاسخحذف
  2. ناشناس۲۸ آذر ۱۳۸۸ ساعت ۱۳:۳۲

    What a beautiful picture and what an excellent way of describing it.
    Moni

    پاسخحذف
  3. ناشناس۲۹ آذر ۱۳۸۸ ساعت ۱۲:۲۹

    سلام بر سعدی زمان.
    پرندگان مخلوقات دوست داشتنی و مورد توجهی هستند.
    شعر شما زیبایی این مخلوقات را صدها برابر کرد .
    از این به بعد من به این پرندگان با دقت بیشتری مینگرم و به انان میگویم خوشا به حالتان که چنین شاعری با چنین دقتی شما را میبیند و درک میکند .
    اشعار شما روی دیگر این زیباییها را نشانمان میدهد.
    پروردگار مهربان نگهبانتان باد .

    پاسخحذف
  4. داریوش۲ دی ۱۳۸۸ ساعت ۱۸:۱۴

    چون همیشه لطیف سرودید
    پیشنهاد می کنم اگر اشعارتان وجه تسمیه ای هم دارند درصورتی که مناسب دانستید ذکر کنید،که البته در مواردی اینگونه بوده است.
    دو بیتی شما مرا به یاد غزل شورانگیزی انداخت از خواجوی کرمانی که یاد چند بیتی از آن را خالی از لطف ندیدم:

    گر نه مرغ چمن از همنفس خویش جداست
    همچو من خسته و نالنده و دل ریش چراست

    آن چه فتنه‌ست که در حلقه رندان بنشست
    وین چه شورست که از مجلس مستان برخاست

    گر از آن سنبل گلبوی سمن فرسا نیست
    چیست این بوی دلاویز که با باد صباست

    شاد باشید

    پاسخحذف

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)
Free counter and web stats