دفاع از عقيده- 14/10/88

شعر زير ترجمه اي مفهومي از شعر 'رالف والدو امرسون' شاعر نامدار آمريكايي است. اصل متن انگليسي را در انتها آورده ام.

اگر در بيشه ها بيني مرا تنها و سرگردان

مپنداري مرا  نامهربان، يا  ابلهي نادان 

منم در جستجوي خالق يكتا، در اين بيشه

كه آرم حرف او را، تحفه بهرِ محفلِ ياران  

فشارم در بغل رودي كه غُرّان و خروشانست

مگو با خود كه اين ابله چرا اينسان پريشانست

بدان، هر قطره باران كه مي بارد بر اين بيشه

حروف خاطرات دردناك قوم و خويشانست

ملامت مي كني من را، از آن گلها كه مي چينم

نمي بيني به چشمانت، تو آن رازي كه مي بينم

چو  هر گلبرگ زيبايي، برايم قاصدي باشد

فرستم من پيامي را، بسوي ماه و پروينم

تمام باغ مي خواند، سرود عشق و مستي را

بيا بشنو تو از مرغان، همان راز الستي را

نباشد هيچ رازي در جهان از لاله ها پنهان

تو از گلها شنو اكنون،  پيام و راز هستي را

بيا وقت درو آمد، درو كن خرمن كارت

اگر كارنكو كردي، ببندي اينك اين بارت

تمام حاصل عمرم، برايت يك غزل كردم

درو كن خرمن آن را،  بنه دركنج انبارت

The Apology

By: Ralf Waldo Emerson

Think me not unkind and rude,
That I walk alone in grove and glen;
I go to the god of the wood
To fetch his word to men.

Tax not my sloth that I
Fold my arms beside the brook;
Each cloud that floated in the sky
Writes a letter in my book.

Chide me not, laborious band,
For the idle flowers I brought;
Every aster in my hand
Goes home loaded with a thought.

There was never mystery,
But 'tis figured in the flowers,
Was never secret history,
But birds tell it in the bowers.

One harvest from thy field
Homeward brought the oxen strong;
A second crop thine acres yield,
Which I gather in a song.