قصه گويان عزيز شهر ما
قصه اي دارم، بگويم با شما؟
قصه اي دارم ز شهر نورها
شهر روز شاديم، آن دورها
شهر من در انتهاي راه دور
سرزميني دور تر از كوه طور
شهر زيبايي و شهر آفتاب
شهر دوري آنور شهر سراب
هر محله شعله اي از نور بود
مثل نور مشعلي از دور بود
سنگفرش كوچه ها مثل بلور
سر در هر خانه يك هاله ز نور
واژه هاي نور، روي هاله ها
با خطِ نوري نوشته آيه ها
آيه هاي رحمت و نيكي و مهر
با خطوط نور بر فرق سپهر
مردمان، با يكدگر نيكي كنيد
ترك زشتيها و تاريكي كنيد
مردمان، نور سماوات و زمين
مهرباني كرد بر اين سرزمين
از شعاع نور خود روشن نمود
سرزميني را كه اهريمن نبود
سرزميني را كه در آن مردمان
از دروغ و جور ظا لم در امان
سرزميني كه در آن جنگي نبود
راستي ها بود و نيرنگي نبود
هيچ كس خو د را گزيده ناشمرد
هر كسي نان عملهايش بخورد
هيچ كس با خود نگفته من سرم
از تمام مردمان والاترم
شامه ي پرهيزكاران تيز بود
رتبه ي مردم در آن پرهيز بود
خاطراتي دارم از آن روزگار
زندگي با مردم پرهيزكار
در ميان شهر ما يك خانه بود
ساكنش من بودم و جانانه بود
اول تاريخ در روز الست
من در آن وادي نشسته، مستِ مست
ناگهان تاريك شد، چشمم نديد
روزگار ديگري از ره رسيد
يك منادي از نهان با من بگفت
راز پنهاني كه آن بايد نهفت
بعد از آن ديگر نديدم شهر خود
ناله كردم، مويه كردم، بهر خود
ناله كن زين قصه، اي سنگ صبور
من يكي تبعيدي ام از شهر نور
من غريبم، نيست اين كاشانه ام
باز خواهم گشت سوي خانه ام
We all hope to go to the land of light one day. I hope it is as beautiful and peaceful as you say.
پاسخحذفDona
The land of peace and beauty. Does this land really exist? I am not ready to find out yet. However your beautiful poem makes everyone to fly there. MT
پاسخحذفسلام بر سعدی زمان
پاسخحذفشعر شما مثل همیشه زیبا و لطیف است.
شهر نور و شهر امیدی که شما به این زیبایی توصیف کردید رویایی و دل نواز است.
یاد آوری آن خود لذت بخش و شادی آور است.
دوست دارم بارها و بارها شعر را بخوانم و هر بار بیشتر لذت میبرم و حال بسیار خوبی پیدا میکنم و به آینده و لطف الهی بیشتر امیدوار میشوم.
حق یار و نگهدارتان باد
این شهر کجاست و چه جور میشه به آنجا رفت؟
پاسخحذفبهرام
تعبیری بسیار زیبا و لطیف از خواستگاه انسان ارائه نمودید.بی اختیار به یاد مطلع دفتر اول از مثنوی مولانا افتادم که به شما می گوید:
پاسخحذفهر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
شاد باشید