آه،
من
آه، زندگی
آه
از این پرسش های تکراری
آه
از صفی بی پایان از بی ایمانان
شهر
و دیارهای پراز نادانان
از
من که ملامتگر خویشم
که
کیست نادان تر از من؟
کیست
بی ایمان تر از من؟
آه
از چشمانی که مشتاق نورند
و
از نور دورند
آه
از تلاشهای تکراری
آرزوهای
پست ادباری
بدترین
دستاوردها
آه
از فرومایگان
و
سست عنصران
که
مرا در میان گرفته اند
آه
از سالهای بی اثری
آه
از سالهای بی ثمری
آه
از سالهای نیامده
و
با من بر هم آمده
آه،
منِ غمگین
و
این پرسش تکراری !!
پس
کدامین خوبی در این میان؟
آه، من
آه،
زندگی
و
این پاسخ !!
تو
هستی
زندگی
هست
نقش
هست
نمایش
با قدرت ادامه می یابد
و
تو نیز شعری بر آن می افزایی
O Me! O Life!
by Walt Whitman
O ME! O life!... of the
questions of these recurring;
Of the endless trains of the faithless—of cities fill’d with the foolish;
Of myself forever reproaching myself, (for who more foolish than I, and who more
faithless?)
Of eyes that vainly crave the light—of the objects mean—of the struggle ever
renew’d;
Of the poor results of all—of the plodding and sordid crowds I see around me;
Of the empty and useless years of the rest—with the rest me intertwined;
The question, O me! so sad, recurring—What good amid these, O me, O life?
Answer.
That you are here—that life exists, and identity;
That the powerful play goes on, and you will contribute a verse.
Of the endless trains of the faithless—of cities fill’d with the foolish;
Of myself forever reproaching myself, (for who more foolish than I, and who more
faithless?)
Of eyes that vainly crave the light—of the objects mean—of the struggle ever
renew’d;
Of the poor results of all—of the plodding and sordid crowds I see around me;
Of the empty and useless years of the rest—with the rest me intertwined;
The question, O me! so sad, recurring—What good amid these, O me, O life?
Answer.
That you are here—that life exists, and identity;
That the powerful play goes on, and you will contribute a verse.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر