باد بهاران – 31/3/89

باد  خنك  و   سبزي   باغ  و   لب  ايوان

طنازي  يك  بلبل  و  يك  قطره  ي باران

با  باد بهاري  دل  اين  بنده  خنك  شد

اي يار، چه رمزيست در اين باد بهاران؟

هردم كه  زدم  دم، ز  غم محنت ايام

پيغام  تو  نازل  شده  با  لطف  فراوان

هر لحظه كه كردي نظر لطف بسويم

آن لحظه بشد سختي هر مهلكه آسان

تا  لشكر   غم   ديد كه   امّيد  تو  آمد

از معركه پنهان شده آن لشكر حرمان

احوال  من  از  ياد  سر  زلف  تو،  به  شد

خواهم كه زنم شانه بر آن زلف پريشان

يك قطره از آن مي كه چكاندي به لب من

بي خود ز خودم گشته و از باده پرستان

در  وقت  نمازم،  چو  تو  در  ياد  بيايي

اركان  وجودم،  همه  از  ياد  تو  لرزان

اين شعر من از ياد تو چون دُرّ و گهر شد

هر بيت، به از سيم و زر و گوهر و مرجان