بشنو صدای نَقلِ نقّال را – سروده ي ويليام بليك – برگردان فريد تربتي – 16 اسفند 1390

بشنو

صدای نَقلِ نقّال را

او كه مي خواند

 سرگذشت ما را

و مي بيند

سرنوشت ما را

و مي داند

درگذشت ما را

 او كه با گوش هوش

كلام مقدّس را شنيده

و در بيشه ي روزگاران

سِيْرِ آن كلام را ديده

كلامي كه

فرياد مي زند

روح خفته را

و مي بارد

در دل شب

اشك نهفته را

شايدكه

آسمان پر ستاره

باز به فرمان كلام درآيد

و نورِ رفته

بار ديگر

از دِلِ ظَلام در آيد

آه

اي زمين

اي زمين

دوباره برخيز

از بستر نمناك سبزه ها

اينك، تيغِ روز

 پرده ي تاريكي را دريده

و نور پيروز

پهنه ي گيتي را درنورديده

اي زمين نمناك

اي سرزمين غمناك

از چه رو، با ما سرگراني؟

و  روي از ما مي گرداني؟

آيا تنها تا رسيدن مغرب، در اَماني؟

HEAR THE VOICE OF THE BARD

by: William Blake (1757-1827)

HEAR the voice of the Bard,

Who present, past, and future, sees;

Whose ears have heard

The Holy Word

That walk'd among the ancient trees;

 

Calling the lapsèd soul,

And weeping in the evening dew;

That might control

The starry pole,

And fallen, fallen light renew!

 

'O Earth, O Earth, return!

Arise from out the dewy grass!

Night is worn,

And the morn

Rises from the slumbrous mass.

 

'Turn away no more;

Why wilt thou turn away?

The starry floor,

The watery shore,

Is given thee till the break of day.'