باران – 12/11/1389 –برگردان آزاد شعر ويليام هنري ديويس

برگرداني آزاد از شعر زيباي« باران» اثر ويليام هنري ديويس –  در روز باراني 12/11/1389

دیده بودم من كه يك برگ درخت

باده می نوشید و از مِی مست بود

از هوا بارانِ مِی، باریده بود

ابرِ باران زا، گشاده دست بود

برگ سبزي بر سر شاخِ بلند

راه را  بر آب باران باز كرد

برگ خشكِ لاغرِ پاي درخت

شادي و سرزندگي آغاز كرد

باد مي رقصید بین شاخه ها

با صداي طبل باران روي برگ

برگ می خندید و شادی مینمود

از صداي قطره ها بر روي سنگ

بعد از آن هم نوبت خورشيد بود

تا  بخندد  از  ته  دل  بر  جهان

نور او  بوسيده روي  قطره را

قطره شد از بوسه اش رنگين كمان

Rain

William Henry Davies

I hear leaves drinking rain;
I hear rich leaves on top
Giving the poor beneath
Drop after drop;
'Tis a sweet noise to hear
These green leaves drinking near.

And when the Sun comes out,
After this Rain shall stop,
A wondrous Light will fill
Each dark, round drop;
I hope the Sun shines bright;
'Twill be a lovely sight.