پسر – سروده ی ویلیام هنری دیویس – برگردان آزاد فرید تربتی – 22/7/91

مرد جوان برو

پر کن تو جان خویش

با شادی و سرور

زیرا زمان به تو پروانه داده است

تا شادمان و خرامان گذر کنی

از دشت لاله ها و چمنها و سبزه ها

مرد جوان

تمام زندگیت

شور و مستی است

گر لحظه ای ز پشت پنجره آرام بنگری

شادان، عبورِ گله ی اسبان با وقار

  اسبان پرغرور

 وحشی و بی مهار

مرد جوان برو

پر کن تو جان خویش

با شادی و سرور

هرگز دگر نترس

از آنکه بودنت

سنگی شود به سر راه دیگری

آری برای تو

فرصت از این زمان

تا بینهایت است

این سرنوشت توست

همچون پرندگان

پرواز کن در آن

The Boy

William Henry Davies

Go, little boy,
Fill thee with joy;
For Time gives thee
Unlicensed hours,
To run in fields,
And roll in flowers.

A little boy
Can life enjoy;
If but to see
The horses pass,
When shut indoors
Behind the glass.

Go, little boy,
Fill thee with joy;
Fear not, like man,
The kick of wrath,
That you do lie
In some one's path.

Time is to thee
Eternity,
As to a bird
Or butterfly;
And in that faith
True joy doth lie.